ای به داد من رسیده تو روزهای خودشکستن           

                                           ای چراغ مهربونی تو شبهای وحشت من

ای تبلور حقیقت توی لحظه های تردید

                                           تو شبو از من گرفتی تو منو دادی به خورشید

اگه باشی یا نه باشی برای من تکیه گاهی

                                           میون این همه دشمن تو رفیقی جون پناهی

یاور،همیشه مومن تو برو سفر سلامت

                                           غم من مخور که دوریت برای من شده عادت

ناجی عاطفه ی من شعرم از تو جون گرفته

                                           رگ خشک بودن من از تنه تو خون گرفته

اگه مدیون تو باشم اگه از تو باش جونم

                                           قدر اون لحظه نداره که منو دادی نشونم

 

نوشته شده در شنبه 89/5/30ساعت 2:5 عصر توسط علی نظرات ( ) | |